De wijnstreek Rioja ligt in het noorden van Spanje. De rivier de Ebro stroomt door het gebied dat zich over zo’n honderd kilometer uitstrekt. De 64.000 hectare aan wijngaarden zijn verdeeld over drie subgebieden: Rioja Alta, Alavesa en Baja. De verschillen onderling zitten hem in het lokale klimaat, de hoogtes waarop de wijnstokken zijn aangeplant en de bodem. Dat zorgt dan ook weer voor andere wijnen. In Rioja Alta bestaat de bodem uit kalksteen en klei en dichterbij de oevers van de Ebro, alluvium. Er komen elegante wijnen vandaan. In Rioja Alavesa, dat ten noorden van de Ebro ligt, is de bodem kalkrijk en staan de wijngaarden hoog aangeplant. Perfecte condities voor wijnen van hoge kwaliteit en veel smaak. De derde en zuidelijkste subregio, Rioja Baja, is het klimaat een stuk warmer en de wijnen krachtig.

De meeste wijnen uit Rioja zijn rood met tempranillo als de belangrijkste druif, gevolgd door garnacha tinta, mazuelo en graciano. Voor de witte wijnen, want die maken ze ook en wel van topkwaliteit, is de meest aangeplante druif viura. Daarnaast worden ook malvasía, garnacha blanca, tempranillo blanco, turruntés, chardonnay, sauvignon blanc en verdejo aangeplant. Het gedeelte wit en rosé is klein, maar zeker de moeite waard.

Voorafgaand aan de masterclass sprak de directeur van de Consejo Regulador DOCa Rioja over zijn wijnstreek, waar ze nu staan en wat ze van plan zijn. De Consejo Regulador is een big deal. Elke wijnregio in Spanje heeft zijn eigen CR, een orgaan dat streng toeziet op de wetten en regels omtrent de wijnen in dat gebied. Denk aan de druiven die gebruikt mogen worden, hoe hoog de opbrengst per hectare mag zijn, op welke manier de wijn gemaakt wordt en hoe lang de wijnen gerijpt moeten worden voor aanduidingen als Crianza, Reserva en Gran Reserva. Zoals ik al zei, een big deal dus.

Na een lesje Rioja 1.0.1. (one-o-one) was het tijd voor lunch. En dan heb ik het niet over een bammetje kaas en gevulde koek. Nee, in het Bougainville gaan ze all out. Er was een heerlijk vier-gangen menu samengesteld met bij elke gang een tweetal wijnen. Zo kon je de verschillende wijnsensaties vergelijken en je smaakpapillen trakteren op de ene goddelijke slok na de ander. Maar ja, wat wil je ook als de beste sommelier van Nederland aan het werk is. De avond ervoor was Lendl Mijnhijmer namelijk geëerd met deze prestigieuze titel tijdens het Nederlands Kampioenschap. Op de foto hiernaast zie je wat er allemaal op het menu stond. En tja, wat de wijn betreft: niets op aan te merken. Ik was vooral onder de indruk van de Livius Blanco, 2009 (wit): viura en malvasía, houtgelagerd en goudgeel van kleur. Zo vol van smaak. De Viña Soledad Tête de Cuvee Reserva, 2006 (wit): gemaakt van viura, malvasía en garnacha blanca. Gewoonweg subliem (ik haat dat woord, maar in dit geval gaat het zeker op). De Don Jacobo Gran Reserva 2005 (rood): gemaakt van tempranillo, garnacha en mazuelo. Aroma’s van donker fruit en rode bessen, mooi in balans mede dankzij de langere rijpingstijd. En als laatste klapper de Valserrano Blanco Gran Reserva (2013): hier werd ik zo vrolijk van. Gemaakt van viura en malvasía met aroma’s van wit fruit, kruiden, noten en vanille.

Reden van deze heerlijke en fantastische dag zijn de veranderingen die ze in de wijnstreek willen gaan doorvoeren en waar ze voor een deel ook al mee bezig zijn. Wat die veranderingen zijn en wat dat betekent voor ons als wijnliefhebbers, lees je volgende week op wijndummy.nl!

Meer Wijndummy